20. yüzyılın en önemli eğitimcilerinden biri olan Paulo Freire, Brezilya’nın en fakir bölgelerinden biri olan Recife’de doğdu. Hukuk fakültesini bitirdikten sonra bir süre avukatlık yaptı. Sonradan, öğretmen olan ilk eşinin de etkisiyle pedagojiye yöneldi ve akademik çalışmalarını bu alanda sürdürdü. Ülkesinde iki kere tutuklandı; 1964 yılında gönüllü sürgüne gitti. 1980’de ülkesine geri döndü. 1986’da UNESCO’nun Barış Eğitimi Ödülü’nü aldı. 1989’da Brezilya’nın en kalabalık eyaleti olan São Paulo’da eğitim bakanı oldu ve teorilerini hayata geçirme fırsatı yakaladı. Arkasında, birçok dile çevrilen geniş bir külliyat bıraktı. Öğrencinin, öğrenme faaliyetinin bir parçası olarak kendi gerçekliğini anlaması gerektiğini öne süren bir pedagojik anlayış geliştirdi.

Yazarın Türkçede yayımlanmış kitapları şunlardır:

Ezilenlerin Pedagojisi, çev. Dilek Hattatoğlu ve Erol Özbek, İstanbul: Ayrıntı Yayınları, 1991; [Donaldo Macedo ile] Okuryazarlık: Sözcükleri ve Dünyayı Okuma, çev. Serap Ayhan, Ankara: İmge Kitabevi Yayınları, 1998; Yüreğin Pedagojisi, çev. Özgür Orhangazi, Ankara: Ütopya Yayınevi, 2014; Özgürlüğün Pedagojisi, çev. Gülden Kurt Gevinç, İstanbul: Yordam Kitap, 2019; Kültür İşçileri Olarak Öğretmenler, çev. Çağdaş Sümer, İstanbul: Yordam Kitap, 2019; Umudun Pedagojisi, çev. Çağdaş Sümer, İstanbul: Yordam Kitap, 2021.